Terwijl ik deze blog schrijf, denk ik terug aan de dag dat mijn mooie lederen lijn was geknapt tijdens een wandeling. Door het harde getrek van mijn hond, knapte de lijn in 6 stukken en zag ik er daarna nogal gehavend uit. Mijn handen lagen open en ik had zweepslag striemen over mijn buik. Niet de fijnste ervaring, al zeg ik het zelf.
Eerst doen, dan pas denken
De hond waar ik het over heb is nogal wakker en ‘’aan’’ zullen we maar zeggen. Zij ziet alles en reageert ook op alles. Soms reageert zij al, voordat ze iets heeft gezien. Eerst doen en dan pas denken. Deze hond springt achter konijnen, fietsers, voetgangers en soms wilt zij ineens toch wel graag een voorbij racende aanhanger te grazen nemen. Na het voorval met de geknapte lijn schatte ik de kans dat deze hond OOIT los zou kunnen lopen nihil. Of toch niet…?
Mijn inziens heeft elke hond het recht op vrijheid en daar hoort het loslopen ook een beetje bij. Ik ging dus volle bak inzetten op de Perfect Recall training. Ik integreer het op dit moment nog heel simpel in ons dagelijkse leven en onze wandelingen. Op het moment dat jij jouw hond bij je roept, moet die stoppen met waar die eigenlijk mee bezig was. Je onderbreekt daarmee het onderzoekende gedrag van je hond. Het is dus iets wat je van de hond vraagt en daarmee leg je direct een bepaalde vorm van druk op je hond. Want ja, hij moet er over nadenken en een keuzen vormen, ja of nee bedenken.
Onhandige voorspeller
Wanneer ik de hond alleen zou roepen op het moment dat de prikkel te dichtbij komt, dan wordt het roepen mogelijk de voorspeller dat er iets of iemand aankomt. Dan krijg je een hond die, in plaats van direct op je afrennen, zich eerst gaat ‘’afvragen’’ wat er aan de hand is. Dat is natuurlijk minder handig, dat is zelfs onhandig. Daarom is het belangrijk om je hond nog vaker terug te roepen, zonder dat er een prikkel aanwezig is. Dit betekent dat ik op dit moment best wel een aantal keer in een wandeling mijn hond bij mij terug roep. ‘’Maar hoe vaak moet je dan wel niet roepen?’’ hoor ik je denken.
Nou, ik denk dat als jij wandelt met je hond en je roept hem een aantal keer dat je hond er absoluut niet stuk van gaat. Ik denk wel, als we dit de hele wandeling door oefenen, dat het een beetje veel kan worden voor je hond en dat je de stresssignalen mogelijk gaat zien oplopen. Daarmee worden de wandelingen dus een stukje minder prettig voor je hond. Alles komt dus neer op het magische woord: balans. Het is altijd de kunst om de balans te vinden hierin. En die balans is niet op papier of in onderzoek uit te drukken is. Het is belangrijk om je hond hierin te observeren.
Nog één keertje dan…
Van de andere kant ben ik natuurlijk de persoon die het altijd lekker praktisch wil maken, dus ik ga je toch een richtlijn meegeven. Met altijd als grote kanttekening: kijk naar de behoeften van je hond, kijk wat jouw hond nodig heeft. De gouden tip: als je denkt het kan nog wel één keer of als je denkt nog één keer roepen en dan stop ik… Als je denkt oh, we gaan nog één keer herhalen, dan sluiten we hem af… Dat zijn allemaal signalen dat je NU moet stoppen. Op dat moment neemt jouw prestatiedrang, jouw enthousiasme, jouw overmoedigheid het over.
Mijn motto is: als ik in de wandeling één keer de hond heb teruggeroepen van een prikkel en deze prikkel was groen of neutraal – dan zet ik daar één of twee keer terugroepen tegenover zonder prikkel. Heb ik de hond bij een rode prikkel teruggeroepen en dat is gelukt? Dan bouwen we natuurlijk en feestje en wordt de hond flink beloond.
Mijn regels is dan tussen de drie en de vijf keer weer oefenen met het terugkomen zonder dat we een prikkel tegenkomen. Sterker nog, als ik in een korte tijd weer een aantal rode prikkels tegenkom, dan stop ik met roepen, want dan is het maar even de vraag of het wederom gaat lukken. Op die manier kijk ik dus in de wandeling wat mijn hond aankan en hoe vaak ik haar terugroep hangt dus af van de prikkels die wij tegenkomen.
Groene en rode prikkels
En dat is misschien meteen een mooie om voor jezelf eens in kaart te brengen. Wat zijn voor jouw hond groene prikkels? Wat zijn voor jouw hond neutrale prikkels en wat zijn de rode prikkels? Groene prikkels zijn leuk, neutrale prikkels zijn de emotieloze prikkels en rode prikkels zijn spannend of zwaar beladen.
Als ik het nu even ingekleed voor de hond waar ik dagelijks mee wandel: Een groene prikkel is een andere hond van middelmatige grootte, dat geeft een tikje opwinding. Maar ik zie dat het een positieve emotie is die ze daar ervaart. Dat zie ik aan de ontspanning in haar gehele lijf. Een neutrale prikkel is een prikkel waar zij niet van op kijkt, of niet op reageert. Dat zijn in haar geval bijvoorbeeld vrouwen die voorbij lopen. Daar kijkt ze niet van op of om.
Is het echter een man die ons tegemoet komt? Dan is dat een ander verhaal. Dat is op dit moment wel echt een rode vlag. Elke wandeling is eigenlijk een dans tussen hoe de opwinding stijgt, de spanning afvloeit en de piek spanningen. We leven niet in een hele rustige wereld. Die piekmomenten zullen er altijd zijn. Het is aan jou de kunst om je hond dusdanig te begeleiden dat hij daarna ook weer in spanning kan zakken.
Less is more
Samenvattend, in die dans van de wandeling integreer ik mijn terugroep momenten. Je wilt het liefst meerdere terugroep momenten hebben nog voordat je alweer de nieuwe prikkel tegenkomt. Dit gaat niet altijd lukken. Dus loop je alweer in een nieuwe prikkel voordat je zonder prikkel hebt geoefend? Dan roep je je hond gewoon niet.
Je moet uiteraard een setting creëren waarbij iedereen veilig is, maar je gaat dan niet oefenen met het terugroepen. Je houd de lijn dan korter of je neemt wat afstand. De magie hierin is dus balans.
Mocht jij nieuwsgierig zijn naar wat de Perfect Recall cursus inhoudt, dan kan je hier meer informatie vinden. Informeer vrijblijvend naar de mogelijkheden en ontdek of deze cursus iets is voor jouw hond door een e-mail te sturen naar support@movi-academy.nl
Ik help je graag verder!
Lieve groetjes, Amber